San Franciso dag 3

Het is 07:00 uur. Ik lig nog lekker in dromenland, totdat deze gruwelijk wreed verstoord wordt doordat iemand aan mijn been begint te sjorren.
Het is Suus ”kom op eruit, we moeten op tijd bij de fietsenverhuur zijn anders zijn alle fietsen verhuurd en we gaan vandaag over de Golden Gate Bridge fietsen, dat wil ik niet missen”.

Nadat de dames gedoucht hadden en zich hadden opgemaakt, ben ik gaan douchen. Om 08:45 stond ik met mijn (v)echtgenote en kind fris gewassen en geschoren buiten. Eerst maar ergens ontbijten? “NEE ANDERS ZIJN STRAKS ALLE FIETSEN WEG”. Oke schat.

Na een stief kwartiertje doorstappen stonden we bij de fietsenverhuur, gelukkig nog net op tijd! Ze hadden nog maar net genoeg fietsen om heel Peking een fiets te verhuren indien nodig.

Heel leuk die fietsenverhuur, vriendelijke mensen, goede uitleg over de te nemen route, echt goed. Ze doen het ook heel leuk. Als je dan je fiets hebt, word je naar een startlijn gedirigeerd en schreeuwt er iemand “biker starting!! De rest gilt dat dan na en onder applaus verlaat je dan het pand, echt grappig.

Het waren alle drie mountainbikes, alleen die van mij was elektrisch (gniffel). Je kon of met trapondersteuning of compleet elektrisch rijden, dus gas geven en achterover leunen, lekker hoor.

Nou, wij dus het pand uit, links af en ja hoor, gelijk een berg van de eerste categorie. Ik had nog niet helemaal door hoe hij nou werkte, dus halverwege de Alpe d’ Huez kon ik niet verder en moest ik verder met de benenwagen en mijn fiets aan de hand. De dames waren aan de voet van de berg al afgestapt en kwamen met een knalrode kop van de inspanning boven aan de top. Ik had ondertussen uitgevogeld hoe mijn fiets werkte.

Het was lekker fietsweer, ± windkracht 10 (tegen) en bijna alles bergop, ideaal. Lekker hoor op mijn gemakje die bergen op, en die twee watjes werden steeds roder (gniffel). Op de brug mag je niet elektrisch rijden, dus gewoon wel gedaan( best wel stijl die brug).

Ja hoor, we waren helemaal bovenaan bij de brug aangekomen, wat een mooi uitzicht. Echt een leuke ervaring over die brug fietsen, Suus en Larissa hadden het ook echt naar hun zin.

Ik vond dat ik eigenlijk solidair met de meiden moest zijn en mijn fiets op trappen moest zetten, zo gezegd zo gedaan, nou dat ging best wel goed, ze konden me niet bijhouden (misschien kwam dat omdat het vanaf de brug tot in Sausalito bergafwaarts is). In Sausolito op de ferry gestapt die ons weer terug bracht naar de Fishermans wharf.

Daar aangekomen was het alweer 13:30. Ehhh, we zijn vergeten te ontbijten en van al die inspanning krijg je best wel honger, dus de eerste de beste Subway die we tegen kwamen hebben we geplunderd (burp).

Daarna de fietsen terug naar de verhuurder. Echt geinig joh! Ze hebben een finishlijn gemaakt en als je dan komt aanrijden beginnen ze allemaal te gillen “Biker back, biker back guys” en wederom applaus en felicitaties dat je de route hebt volbracht.

Een stief kwartiertje terug wandelen naar het hotel, nou dat kwartiertje werd een uur want in tegenstelling tot vanmorgen was er nu alle tijd om winkel in en winkel uit te lopen en naar typische Amerikaanse kleding en andere rotzooi (made in China) te kijken.

Met mijn tong op mijn tenen eindelijk op de hotelkamer, het plan was om samen met Larissa nog te gaan zwemmen, maar die ging gelijk luchtig plat op bed, en ik heb haar goede voorbeeld gevolgd. Na 2 seconden sliep ik totdat... ja hoor daar was die dromensloper weer “wakker worden we moeten om 17:55 de boot halen naar Alcatras". Pffffff… kop onder de kraan en gaan. Heel luxe met de taxi, die toevallig net iemand afzette bij ons hotel, naar pier 33.

Daar de Alcatras ferry genomen, kaartjes had Suus al op internet gescoord. Gelukkig maar, want de tour was uitverkocht. Er stonden gewoon mensen te wachten in een standby-line, (goed geregeld Suus). De tocht naar en rondleiding op Alcatraz was echt een hele interessante ervaring, had ik niet willen missen. Echt te gek joh, hoe die gevangenen daar leefden, zo uitzichtloos in een cel van 1,5 bij 3 bij 2 meter. Ook de gidsen zijn echt goed, ze vertellen de verhalen vol overgave en zeer spannend.

In het cellencomplex hebben we een tour gedaan met zo’n recorder en koptelefoon, mensen die daar gewerkt of vastgezeten hebben, leiden je dan via die headset door de gevangenis heen, reuze interessant. Na de tour weer terug met de boot, om 22:00 uur hebben we in een zaak naast het hotel nog even heerlijk zitten eten. Trouwens, wat me ook hier weer opvalt dat ik overal in San Francisco meer Hollands hoor praten dan in de gemiddelde Vogelaarwijken in Den Haag. Er zijn hier echt veel Nederlanders.

Om twaalf uur we gaan slapen, lekker hoor. Ik hoor in de verte iemand zeggen “morgen vroeg op, want we moeten een aardig stuk rijden”. Ik kan er nog net “ja schat, trusten” uitpersen……….