Bryce Canyon
Door: Suus
Blijf op de hoogte en volg Vorstjes
23 Juli 2013 | Verenigde Staten, Tropic
Vanochtend vroeg opgestaan voor onze trip naar Bryce Canyon. Eerst gedoucht, uitgecheckt en daarna ontbeten in het hotel. Niet een zeer uitgebreid ontbijtbuffet, maar we konden er goed ontbijten.
Rond half tien dan in de auto onderweg. Eerst nog even tanken. Zagen we bij het benzinestation twee politiewagens met zwaailichten aan en een man die over een rechte lijn probeerde te lopen. Het was half tien en de man was kennelijk al dronken! Dat schijnt bij de Navajos normaal te zijn, evenals de desinteresse als je helpen in een winkel.
Na een tussenstop voor een nieuwe piepschuime box, een kop koffie en een shake zijn we rond 13.00 aangekomen in Bryce. Ik had via internet al gelezen dat je eerst helemaal naar het eind moet rijden en daarna terug omdat de meeste viewpoints rechts liggen. Wij dus naar boven, want het hoogste punt was op zo’n 2800 meter. Nou… het kwam met bakken uit de lucht. Onweer, donderslagen en regen maakten zich meester van de Canyon. Bij de ingang krijg je een krantje waarin werd verwezen naar de vele afgebrande bomen. Blijkt dus van blikseminslagen te komen. Subtiel vragen ze of jij er ook zo uit wil zien…
Gelukkig, toen we terug reden werd het droog en konden we dus mooie plaatjes schieten. Ik had op internet een drie kilometer lange wandeling gezien door de Canyon, maar gezien het dreigende weer, de temperatuur - het was daarboven slechts 14 graden - en het dringende verzoek om met onweer in de auto te blijven hebben we daar toch maar vanaf gezien. Vond ik persoonlijk wel jammer, Peet en Larissa konden een kreet van blijdschap nog net onderdrukken…
Rond vier uur zijn we dan aangekomen in de Bryce Canyon Inn. Daar, bij het inchecken, heb ik voor het eerst een lekkere cappuccino gedronken. Al die smaakjes in je koffie (vanille, mokka) vind ik niet echt lekker. De Bryce Canyon Inn heeft een soort van losstaande blokhutten, echt grappig en zien er netjes uit. We hebben een parkeerplek voor de deur, wat ik wel prettig vind. Soms moet je in hotels wel 17 gangen door voor je bij je kamer bent.
We zijn nu dus in Utah. Om de een of andere reden vinden zij het nodig om de klok een uur vooruit te zetten. Was het ineens half tien in plaats van half negen toen we gingen eten! Morgen naar Las Vegas, het is een rit van 434 kilometer, dus we staan vroeg op om bijtijds in Vegas te zijn. ’s-Avonds gaan we immers naar Cirque du soleil!
Rond half tien dan in de auto onderweg. Eerst nog even tanken. Zagen we bij het benzinestation twee politiewagens met zwaailichten aan en een man die over een rechte lijn probeerde te lopen. Het was half tien en de man was kennelijk al dronken! Dat schijnt bij de Navajos normaal te zijn, evenals de desinteresse als je helpen in een winkel.
Na een tussenstop voor een nieuwe piepschuime box, een kop koffie en een shake zijn we rond 13.00 aangekomen in Bryce. Ik had via internet al gelezen dat je eerst helemaal naar het eind moet rijden en daarna terug omdat de meeste viewpoints rechts liggen. Wij dus naar boven, want het hoogste punt was op zo’n 2800 meter. Nou… het kwam met bakken uit de lucht. Onweer, donderslagen en regen maakten zich meester van de Canyon. Bij de ingang krijg je een krantje waarin werd verwezen naar de vele afgebrande bomen. Blijkt dus van blikseminslagen te komen. Subtiel vragen ze of jij er ook zo uit wil zien…
Gelukkig, toen we terug reden werd het droog en konden we dus mooie plaatjes schieten. Ik had op internet een drie kilometer lange wandeling gezien door de Canyon, maar gezien het dreigende weer, de temperatuur - het was daarboven slechts 14 graden - en het dringende verzoek om met onweer in de auto te blijven hebben we daar toch maar vanaf gezien. Vond ik persoonlijk wel jammer, Peet en Larissa konden een kreet van blijdschap nog net onderdrukken…
Rond vier uur zijn we dan aangekomen in de Bryce Canyon Inn. Daar, bij het inchecken, heb ik voor het eerst een lekkere cappuccino gedronken. Al die smaakjes in je koffie (vanille, mokka) vind ik niet echt lekker. De Bryce Canyon Inn heeft een soort van losstaande blokhutten, echt grappig en zien er netjes uit. We hebben een parkeerplek voor de deur, wat ik wel prettig vind. Soms moet je in hotels wel 17 gangen door voor je bij je kamer bent.
We zijn nu dus in Utah. Om de een of andere reden vinden zij het nodig om de klok een uur vooruit te zetten. Was het ineens half tien in plaats van half negen toen we gingen eten! Morgen naar Las Vegas, het is een rit van 434 kilometer, dus we staan vroeg op om bijtijds in Vegas te zijn. ’s-Avonds gaan we immers naar Cirque du soleil!
-
24 Juli 2013 - 09:44
Silvia:
Dat zal genieten worden vanavond bij Cirque de solei, zoiets apparts je komt ogen te kort. Veel plezier in Vegas. Xxxxx
-
24 Juli 2013 - 09:55
Ma:
Dit is weer een prachtig verslag. Groetjes en liefs...Ma. -
24 Juli 2013 - 10:28
Lisette:
Heerlijk aan het genieten toch! Kijk elke dag weer uit naar jullie verslag! X -
24 Juli 2013 - 20:33
Marijke:
Wat beleven jullie een hoop, geweldig toch.
En die reisverslagen zijn zo leuk om te lezen net een soap met elke dag weer een spannende aflevering.
Geniet vanavond van Cirque du Soleil.
xxxxxxx -
24 Juli 2013 - 22:21
John:
Viva Las Vegas!
New York, New York.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
